De tweede
korenmolen van het dorp is al goed zichtbaar vanaf de Zeelandbrug. Deze
oudere molen staat ten zuidoosten van het dorp op een 2 m. hoge
molenberg aan de Havelaarstraat.
Met een bocht om de vakantiewoning en de schuur op het erf heen loopt
een fraai toegangspad met oude lantaarns naar de molen. Het is een ronde
stenen grondzeiler, die waarschijnlijk uit 1598 dateert, en vroeger als
oude ambachtsmolen in bezit was van de Prinsen van Oranje.
Na lange tijd op naam van de Domeinen te hebben gestaan, heeft de molen
vanaf 1850 vele eigenaren gehad.
De laatste beroepsmolenaar P. Bak maalde met een koppel 17er kunst- en
blauwe stenen. Op de begane grond van de drie zolders tellende molen
beschikte bij tevens over een mengmachine, elektrisch aangedreven buil
en haverpletter, die in 1966 is verwijderd. In een aparte schuur stonden
een door een elektromotor aangedreven hamermolen, schoningsmachine en
elevator, evenals een silo met een opslagcapaciteit voor 2200 kg graan.
In 1968 is een lichter werkend Engels kruiwerk aangebracht om de met
dakleer beklede molenkap met een kruirad op de wind te zetten. Opvallend
is de wit afgebiesde plaatijzeren groene baard met de molennaam en een
wit rondje.
De opvallend tapsvormige romp werd in 1970 aan de zuidwest kant wit
gepleisterd. Bij de restauratie in 1958/59 is het slechte muurwerk deels
vernieuwd en werd het wiekenkruis met een vlucht van 24,92 m. door de
bekende en toen stokoude molenmaker M.J. van Riet uit Goes op de
binnenroede voorzien van het stroomlijn-bekledings-systeem Van Riet met
remkleppen.
Op de van een korenmolen uit Rijswijk afkomstige ijzeren Pot buitenroede
uit 1892 is een Oud-Hollandse tuigage aangebracht.
De goed onderhouden molen is nooit bewoond geweest en staat 's avonds
fraai in het licht. Op vrijwillige basis wordt nog steeds regelmatig
gemalen met twee koppels maalstenen. |
